τελικα αυτη θα'ναι η σημασια του μισους..το να μην ησυχασεις εαν δεν καταστρεψεις καθε κυτταρο που απομενει απο καθε αναμνηση..οι αναμνησεις για μενα τωρα ειναι ζωντανες.εμεις τους δωσαμε ζωη,τις καναμε βωμο και τις προσκυνησαμε τις λατρεψαμε σαν κατι ανωτερο μας διελυσαν με την "θεικη" τους δυναμη.μια δυναμη που εμεις τους δωσαμε ειχαν την δυνατοτητα να μας εξουσιαζουν ισως και αυτες να με ωθησαν να κανω το ιδιο και το ιδιο λαθος.να πεφτω και να ξανασηκωνομαι ενω ηξερα πως θα ξαναπεσω.τις φοβαμαι τις αναμνησεις και κυριως τις ομορφες αυτες που μας κανουμε να ονειρευομαστε να αναπολουμε και να κλαιμε πολλες φορες.οι ασχημες αναμνησεις ειναι ενα ειδος προστασιας μας σκληραγωγουν ομως οι ομορφες μας λιωνουν καθε ιχνος οργης..φοβαμαι.φοβαμαι πως δεν θα ξαναερωτευτω ποναει τοσο πολυ.ειμαι ενα κουβαρι απο σπασμενα νευρα και τοσα πολλα "γιατι" που ενα χρονο μαζευω μεσα μου και απαντησεις δεν εχω.γιατι τα εκανες ολα αυτα?
ειναι Μαιος και κρυωνω δεν σε νιωθω πια κοντα μου..