Το να γράφεις, είναι φαινομενικά απλό και ακίνδυνο. Η πραγματικότητα διαφέρει κατά την γνώμη μου. Για μένα η συγγραφή ήταν κάτι οριακά ψυχοφθόρο και δύσκολο. Κάτι το οποίο λειτουργούσε σαν μια ανακύκλωση των ατυχιών της ζωής μου και των λάθος επιλογών, με μια μεγάλη δόση εφηβικών ανησυχιών που με καθιστούσαν εκνευριστικά καταθλιπτική. Κακά τα ψέματα, για να γράψεις πρέπει να είσαι ή δυστυχισμένος ή υπερβολικά χαρούμενος, και καθώς το δεύτερο δεν είναι της μοδός, κάποια δίοδο πρέπει να σκεφτούμε κι εμείς, για να σας ενοχλούμε με τα σώψυχά μας. Ναι, μην μου πεις, ξέρω. Η θλίψη, είναι ελκυστική, τα έχουμε πει αυτά και τα έχουμε εμπεδώσει, αηδιαστικά πολύ με τις επιλογές μας, εμπλεκόμενοι στο δίπολο ηδονής - οδύνης. Η προσπάθεια να ξεκινήσω πάλι, να εκφράζομαι γραπτά μου δημιουργεί τρομερό άγχος. Διαβάζοντας ό,τι έχω γράψει στο παρελθόν εντοπίζω τόσο μεγάλες διαφορές, που δεν είμαι σίγουρη αν θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω ξανά στο μέλλον. Κάθε κείμενο, ξερνάει πάνω μου τόνους ανασφάλειας, παιδικών χειρισμών και εσκεμμένης απαισιοδοξίας. Από την άλλη, θα τολμούσα να πω, πως λειτουργούν ως αναλγητικό, στα λάθη του παρόντος. Συγκριτικά να το πάρεις και μόνο, οι συναισθηματικές αντιδράσεις ενός 16χρονου, πρέπει να είναι χειρότερες, από αυτές μιας κοπέλας 20 ετών. 'Η και όχι.
Βαρετός ο πρόλογος μου, τόσο βαρετός που με αποθαρρύνει, από το να συνεχίσω να προσπαθώ να οργανώσω αυτά που σκέφτομαι, γραπτώς. Απλά το υποσχέθηκα, πως θα αποπειραθώ, και ίσως με το να μεταφέρω σε σας τις ηλίθιες σκέψεις μου, να νιώσω λιγάκι καλύτερα, ενώ εσείς ίσως να σκεφτείτε με αφετηρία τις δικές μου άστοχες παρατηρήσεις. Στο τέλος πάλι θα χρησιμοποιήσουμε ο ένας τον άλλον, όπως πάντα άλλωστε.
Θα είμαι σύντομη. Ειλικρίνεια : Η ιδιότητα κάποιου, να μιλά ανοιχτά γι'αυτό που πράγματι νίωθει ή σκέφτεται. Μια ζωή, λοιπόν, με θυμάμαι να διατυμπανίζω το πόσο ειλικρινής είμαι. Και όχι μόνο εγώ, αλλά μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που έχω συναντήσει στην ζωή μου, κατακρεουγούσαν αυτό το μότο. Εντάξει, κοίτα, αν εκλαμβάνεις την ειλικρίνεια ως το χάρισμα, να λες τις κακίες σου και να υπογραμμίζεις τ'αρνητικά και τα λάθη του άλλου, και να περιφανεύεσαι για το ότι πάλι μίλησες αληθινά και κατα πρόσωπο, είσαι κι εσύ ένας αποτυχημένος ειλικρινής σαν και μένα, συγχαρητήρια. Όχι, όχι μην το παίρνεις αρνητικά, θα σου εξηγήσω. Η ιδιότητά μου να μιλάω ανοιχτά γι'αυτό που πράγματι νιώθω ή σκέφτομαι, είναι ανάπηρη και εξαιρετικά επιλεκτική. Πολλές από τις "ατυχίες" που μου συνέβησαν κατά καιρούς, συνειδητοποίησα πως ένας σημαντικός παράγοντας της εμφάνισής τους, ήταν η ανικανότητα μου να είμαι ειλικρινής. Τι εννοώ με αυτό? Έλα τώρα, όλοι οι μάστερ της αλήθειας, οι πολέμιοι του σατανικού ψέματος, ας σκεφτούμε πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν ήμασταν ειλικρινείς, με τον εαυτό μας. Εγώ με έναν γρήγορο υπολογισμό, θα σου πω, πως πριν κανα 2ωρο με φλόμωσα στα ψέματα ξανά, για να με κάνω να το βουλώσω. Όταν, αρχίζεις και αισθάνεσαι πράγματα που δεν πρέπει, κάπως οφείλεις να διασώσεις κάποια από τα κολλήματα και τα πρότυπα που έχεις υιοθετήσει και σχηματίζουν την προσωπικότητά σου. Στην τελική κάπως πρέπει να καταπιεστείς κι εσύ, να δημιουργήσεις απωθημένα. Όταν δεν επιτρέπεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου, να δράσει έξω από τα καλούπια που του επιβάλεις, κάπως πρέπει να δικαιολογηθείς για την αποφυγή της γνωστικής ασυμφωνίας. Ο τρόπος είναι να σου πεις ψέματα. Πως για σένα δεν ισχύει, και ούτε πρόκειται, αυτό που πιο πολύ φοβάσαι να νιώσεις. Συνέπεια, του να πεις ψέμματα στον εαυτό σου, είναι να πεις και στον άμεσα ενδιαφερόμενο, αυτός θα σχηματίσει ψεύτικη εντύπωση, θα δράσει βάσει αυτής και πάει λέγοντας. Όταν, όμως κάποιος δεν είναι ειλικρινής μαζί μας είναι πράξη κατακριτέα και καταδικάζεται αυτομάτως σε θάνατο. Αν όμως ένα γενναίο 60 με 70 % των πράξεων μας βασίζεται στα "προσωπικά" μας ψέματα, συμμετέχουμε σε μια ομαδική τρέλα που αποζητάμε απεγνωσμένα την αλήθεια, μέσα από συμπεριφορές, μερικά για να μην πω ολικά και σε ταράξω, βασισμένες στην αδυναμία μας να είμαστε ειλικρινής με τον εαυτό μας γι'αυτά που νιώθουμε, πόσο μάλλον προς τους άλλους.
Σας κούρασα, το ξέρω, απλώς, να, έτσι το σκέφτηκα. σε μια από τις απόπειρες μου να σταματήσω να τα κάνω σκατά με τον εαυτό μου. Για κάποια λεπτά, αντίκρισα την αλήθεια και φοβήθηκα. Δεν μπορεί να είμαι εγώ. Εγώ ποτέ δεν ένιωθα έτσι, ή τουλάχιστον ποτέ δεν δέχτηκα, οτί μπορώ να νιώσω έτσι.