Καθώς οι μέρες πλησιάζουν,μην πω ότι έφτασαν κιόλας το σκέφτομαι όλο και περισσότερο.Μπορεί και να αναγκάζω τον εαυτό μου να το σκεφτεί λόγο ανάγκης.Όλο κάτι λείπει,ή τέλος πάντων εγώ η ίδια δημιουργώ την ανάγκη να λείπει κάτι.Γιατί κακά τα ψέματα ποτέ δεν αρκούμαστε σ'αυτά που έχουμε και κατά έναν περίεργο τρόπο πάντα αναζητούμε το παρελθόν.Έτσι δεν είναι? Ίσως το παρόν να μας προσφέρει περισσότερα όμως πάντοτε ζητάμε πίσω αυτό που χάσαμε.Είναι όμως μια πραγματική ανάγκη ή μια φτιαχτή ανάγκη που μας στοιχειώνει το μυαλό?Φαντάσματα του παρελθόντος πεσ'τα όμως αν και τόσο μακρινά τόσο επικίνδυνα,σου χαλάνε αμέσως την διάθεση δημιουργώντας σου μια αίσθηση γλυκόπικρης νοσταλγίας.Πόσες φορές βλέπουμε παλιές φωτογραφίες,νιώθουμε ένα μικρό σφύξιμο στο στομάχι και μας γοητεύει μονάχα το γεγονός ότι οι εικονιζόμενες σκηνές ανήκουν στο παρελθόν.Δεν έχουμε την πολυτέλεια να τις αγγίξουμε στην πραγματικότητα και στην τελική τελείωσαν.Μανιωδώς συγκρίνουμε το παρόν με το παρελθόν εξιδανικε