Να φτιάξω λάγνες του μυαλού εικόνες να χαϊδευτούμε? Να ζωγραφίσω για να κρύψω την ασχήμια στο φόντο? Να τραγουδήσω για να ξεχάσεις το θόρυβο της πόλης? Να διαλέξω λέξεις μία προς μία να ντύσω τα ψέματα? Τι ομορφιά έχουν τα δάση που δεν ανήκουν σε κανένα? Να τα κάψω κι ότι μείνει να το κάνω κωλόχαρτο? Να τα κτίσω για να μεγαλώσω το εγώ μου? Να σου χορέψω με αντάλλαγμα το κεφάλι σου? Να επινοήσω θεούς να προσκυνήσεις? Είμαι μια γενετική παραφωνία ... ένα παρά φύση λάθος ... εξωγήινο παράγοντα μια διασταύρωση γήινου είδους. Η ελεγεία του ψεύδους ... η αισθητική της καταστροφής ... η σοφία του μηδενός ... ρθει η αναγέννηση του πλανήτη θα «μετά την καταστροφή του αυτό και φροντίζω εγώ γι'αυτό! Αγαπώ να σκοτώνω, μου φέρνει κέρδος και ικανοποίηση, καμιά φορά τρωω τα θύματα μου. Κλάψε να σου σκουπίσω τα δάκρυα! Ονειρέψου να σε ξυπνήσω! Υποτάξου να σε γαμήσω! Αρνήσου να σε βιάσω! Ζήσε να σε σκοτώσω! Κοιτώ ψηλά, είμαι άνθρωπος! Στόχος μου