Τέταρτο ή πέμπτο τρένο που περνάει.Έχασα το μέτρημα.Ο καιρός συνεχίζει να συμβαδίζει με την διάθεσή μου.Ούτε αυτός δεν μου κάνει το χατήρι να ομορφύνει λίγο παραπάνω.Παγερός κι απόλυτος,όπως οι αποφάσεις σας.Μονάχα μερικά αχνά τιτιβήσματα πουλιών,παγιδευμένων σαν και μένα.Άνθρωπο δίπλα μου με κοιτούν και δείχνουν να ενδιαφέρονται για την παράξενη φιγούρα μου.Καλό σημάδι,δεν είμαι τελείως αόρατη ακόμη.Ξέρω,ακόμα ένα μελαγχολικό δοκίμιο σαν όλα τ'άλλα.Ντρέπομαι που δεν είμαι προτότυπη,άλλα γράφουμε ό,τι νιώθουμε σωστά?Συνωστισμός πάνω στην γέφυρα και το κρύο καλά κρατεί.Ένας,ένας κρύβεστε σαν τις ακτίνες του ηλίου.Ίσως να ξαναρθέιτε όταν κι αυτός αποφασίσει να φανεί μέσα στο γκρίζο να με ζεστάνει,σαν το δήθεν ενδιαφέρον σας.Πόση απόγνωση μπορεί να κρύφτει σε μια ψυχή,πόσο κρυγαλέα μπορεί να φωνάξει "Βοήθεια" ένα χαμόγελο.Αλλά,βλέπεις δεν έχω την πολυτέλεια να εξηγήσω και πολλά."Δεν θα σ'ακούσουν ό,τι κι αν τους πεις είναι κατα της λογικής".Ξέρεις καλά πως οι &