Τέταρτο ή πέμπτο τρένο που περνάει.Έχασα το μέτρημα.Ο καιρός συνεχίζει να συμβαδίζει με την διάθεσή μου.Ούτε αυτός δεν μου κάνει το χατήρι να ομορφύνει λίγο παραπάνω.Παγερός κι απόλυτος,όπως οι αποφάσεις σας.Μονάχα μερικά αχνά τιτιβήσματα πουλιών,παγιδευμένων σαν και μένα.Άνθρωπο δίπλα μου με κοιτούν και δείχνουν να ενδιαφέρονται για την παράξενη φιγούρα μου.Καλό σημάδι,δεν είμαι τελείως αόρατη ακόμη.Ξέρω,ακόμα ένα μελαγχολικό δοκίμιο σαν όλα τ'άλλα.Ντρέπομαι που δεν είμαι προτότυπη,άλλα γράφουμε ό,τι νιώθουμε σωστά?Συνωστισμός πάνω στην γέφυρα και το κρύο καλά κρατεί.Ένας,ένας κρύβεστε σαν τις ακτίνες του ηλίου.Ίσως να ξαναρθέιτε όταν κι αυτός αποφασίσει να φανεί μέσα στο γκρίζο να με ζεστάνει,σαν το δήθεν ενδιαφέρον σας.Πόση απόγνωση μπορεί να κρύφτει σε μια ψυχή,πόσο κρυγαλέα μπορεί να φωνάξει "Βοήθεια" ένα χαμόγελο.Αλλά,βλέπεις δεν έχω την πολυτέλεια να εξηγήσω και πολλά."Δεν θα σ'ακούσουν ό,τι κι αν τους πεις είναι κατα της λογικής".Ξέρεις καλά πως οι "άνθρωποι" όταν τους αφήνεις να μάθουν παραπάνω απ'τα βασικά έχουν περισσότερες πληροφορίες για να σε χτυπήσουν όταν χρειαστεί.Δεν διαθέτουν καν ένα λεπτό απ'την πολύτιμη ζωή τους για να σε βοηθήσουν.Γι'αυτό δείχνω διαφορετική.Όχι δεν είμαι σκληρή,ούτε δυνατή Ιάσονα,ούτε αστεία τίποτα,τίποτα.Απαρηγόρητη και συνηθισμένη είμαι κλασσική ψαρωμένη δεκαεξάχρονη μονίμως χαμένη."Ψάχνω την αλήθεια στ'αλκόολ και σε κάθε λέξη που γράφω αποθώντας τον φόβο της παγωμένης απομώνωσης που μ'αφήσατε να καίγομαι".Πώς αλλιώς θα κρυφτείς άμα δεν τους δείξεις το αντίθετο ακριβώς?Λίγοι ξέρουν και σχεδόν κανείς δεν εκτιμά.Κρέμομαι απο το τηλέφωνο,ίσως χτυπήσει και να'σαι εσύ!Δεν με ξέχασες τελείως έτσι?Τι ασυναρτησίες γράφω,οι περισσότεροι θα πιστέψετε ότι είμαι ακόμη μια πεσιμίστρια που της αρέσει η δυστυχία της.Όχι την σιχάθηκα,μπορεί κάποτε να φαινόταν ελκυστική,όχι πια.Τι σας νοιάζει θα πείτε?Απολύτως τίποτα απαντώ.Εξάλλου ποιός νοιάζεται πλέον για τον άλλον?Έχετε δίκιο καλύτερα μόνη.Ξεκίνησε η βροχή..χαχα..και κανείς δεν ήρθε.Τα λέμε..
Μπερδεύω και μπερδεύομαι. Συμμετάσχω και διατηρώ μπερδεμένες καταστάσεις. 'Ομως, πότε μια κατάσταση θεωρείται μπερδεμένη? Ποιός την κάνει μπερδεμένη και κυρίως πώς ξεμπερδεύεις το κουβάρι? Εγώ μπερδεύω, εσύ μπερδεύεις, αυτός μπερδεύει, εμείς μπερδευόμαστε κι εγώ... εγώ μπερδεύομαι για όλους σας μαζί! Απλά, γρήγορα κι ανεξέλεγκτα. Κανείς δεν έχει διάθεση να ξεμπερδέψει, όμως τίποτε. Βέβαια, είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε πως το μπέρδεμα είναι απόλυτα υποκειμενικό, ιδιαιτέρως στις ανθρώπινες σχέσεις. Το δικό σου το μπέρδεμα δεν με αγγίζει. Μου φαίνεται ανούσιο και χαζό. Είναι εύκολο να το ξεμπερδέψω, καθώς εγώ δεν μπλέκομαι με σας, είμαι ο παρατηρητής σας. Κι όμως δεν ξεμπλέκεσαι έτσι εύκολα, έτσι? Μπορώ να σου δώσω εκατοντάδες λύσεις στον γρίφο σου, μα εσύ να μένεις πιο μπερδεμένος από ποτε. Η πολυπλοκότητα της απλής σου κατάστασης απορροφάει τα πάντα και η λογική λακίζει. Αντίστοιχα όσον αφορά το δικό μου μπέρδεμα, όταν το ξεγυμνώνω και το αναλύω, φαντάζει τόσο εύκολο κι απλό ν